H | et
verhaal van
SKIBRA begint eigenlijk bij de West-Indische
Compagnie, maar voor de oprichters
van
SKIBRA bij hun eerste
adoptiereis in januari 1991. Een kort historisch
overzicht:
|
---|---|
Het
allereerste bezoek aan een kindertehuis
voor kinderen van 0 tot zo'n 12 jaar, maakte diepe
indruk in 1991.
Bij binnenkomst
ging er een kreet uit vele kindermondjes door het tehuis
en de kinderen
stormden
op ons af, pakten onze benen vast en keken hoopvol op,
zoekend naar een
bevestiging
van de bij hen alles overheersende vraag: "zijn die
pappa en mamma deze
keer
voor mij?". Daarvan krijg je een pijnlijk schaamtegevoel
en tot in het
diepst
van je ziel voel je dat je véél meer kunt betekenen. Het
hoeft niet bij
een
adoptie te blijven. In januari 1993 bereikte ons het bericht dat het babytehuis Lar do Nenen waar onze tweeling vandaan kwam, failliet dreigde te gaan. Dat was het uiteindelijke duwtje dat we nodig hadden om echt in actie te komen. De Stichting Kinderzorg Brazilië werd opgericht, met als 'enige' doel, het voorkómen dat kinderen als straatkind moeten zien te overleven. Door goede opvang te stimuleren, door scholing, door maatschappelijk werk, door projecten te steunen, met geld, kleding, voedsel, etc. Eerste doel was natuurlijk het open houden van Lar do Nenen, en in februari 1993 togen we erheen, met alles wat we konden meeneemen aan geld, babykleertjes, lakentjes, luiers, etc. Met een maandelijkse bijdrage konden we meehelpen het tehuis open te houden. Vanaf die tijd ging het snel en het aantal helpsters in Recife breidde zich uit. Dankzij hen, konden we 'onze' projecten ook controleren. Zo hielpen we o.m. crèche Júlio César in sloppenwijk Ibura (1993), crèche Lar do Garoto (1994/1996) in de wijk Santo Amaro, de Escola Francisco de Assis in de wijk Madalena (1995), de school van Zr. Júlia in het plaatsje Bezerros, de Sopa, SOciedade Pro Alimentação, die iedere dag aan honderden arme gezinnen soep uitreikte. Meer hierover op ons projectenoverzicht. Zowel de veelheid aan aktiviteiten als het organiseren en opvolgen ervan, maar vooral het ambitieuze plan om een eigen school op te richten in een van de sloppenwijken, noopte in 1997 tot een formeel oprichten van de COSKIBRA, Conselheiras Organizadas da SKIBRA. Dit werd ingegeven door de behoefte aan meer controle, maar ook aan meer strukturele hulp. De COSKIBRA bestaat net als de SKIBRA uitsluitend uit vrijwilligers. Het bestuur van SKIBRA gaf in januari 1997 groen licht voor dit plan, en toen ging alles in sneltreinvaart. In februari kochten we een pand in San Martin, dat eigenlijk bestond uit een grote hal met daarboven een appartement. De COSKIBRA werd formeel opgericht in september 1997 en gevestigd in de bovenverdieping. Dat werd ons communicatiecentrum en onze administratie in Brazilië, daartoe uitgerust met telefoon, fax en een PC. Later werd daar internet aan toegevoegd, om de hoge communicatiekosten (telefoon/fax) te drukken. In oktober startte de verbouwing van de hal. Er ontbrak alles, vloer, pleisterwerk, water en licht, sanitair, etc. Met allerlei onvoorstelbare problemen (beschreven op onze internet site in de Nieuwsberichten) kon uiteindelijk de ESCOLA DOS ANJOS starten in maart 1998, één maand te laat. Het schooljaar loopt er van februari tot en met december. We hadden gerekend op 50 kinderen en 2 onderwijzeressen, het werden er 88 en drie onderwijzeressen. Helaas konden we daardoor de kinderen niet de geplande dagelijkse boterham aanbieden. En velen komen met honger en zonder 'tussendoortje' naar school. De school werd "ESCOLA dos ANJOS" gedoopt, school van de engelen, refererend aan zowel de kinderen als aan iedereen die aan de verwezenlijking bijdraagt. Allemaal Engelen. De school geeft gratis onderwijs aan kinderen van 2 tot 7 jaar uit de armste gezinnen in de sloppenwijk. Voor deze leeftijdsgroep bestaat alleen duur particulier onderwijs omdat er geen overheidsgeld voor is, terwijl kinderen wel al moeten kunnen lezen en rekenen als ze met 7 jaar naar de openbare lagere school mogen. Arme kinderen komen dan als analfabeet in een zeer moeilijke startpositie. In augustus 1998 werd ook de registratie van de school als aparte filantropische instelling voltooid, na wederom het nemen van onvoorstelbare burocratische hindernissen. Maria Quitéria Lima dos Santos, voorzitter van COSKIBRA, werd als gediplomeerd onderwijzeres de directrice van de school en geeft les aan de oudste kinderen, de Alfabetiseringsklas. Steeds meer is de school
ook
bezig
met de ouders, die merendeels analfabeet zijn. Als het
geld er is
kunnen
we starten met alfabetisering voor ouderen en met
naaikursussen voor
moeders.
Maar we hebben in het schooljaar 1999 al 120
kinderen, 4
onderwijzeressen
en geen geld om enig voedsel voor de kinderen te
kopen. Soms
blijven
kinderen weg van school omdat de moeder niets te eten
voor ze heeft en
zich
daarvoor schaamt. De onderwijzeressen gaan er dan
achteraan, proberen
wat
eten bij elkaar te bedelen, maar structureel kunnen ze
niets doen.
|
|
Organisatie en
Werkwijze
<=====> |